Kryteria certyfikacji

Certyfikat suicydologa klinicznego może zdobyć psycholog, psychiatra i psychoterapeuta. Ponadto wymagane są:

  • odpowiedni okres praktyki zawodowej (wyjaśnia go statut i powyższa zakładka główna),
  • odbycie odpowiednich szkoleń prowadzonych przez PTZS, dzięki którym można uzyskać punkty edukacyjne (niektóre są obowiązkowe; więcej),
  • prowadzenie poradni suicydologicznej lub współpraca z taką przez rok czasu (w ilości 4 godzin tygodniowo),
  • napisanie artykułu naukowego na temat samobójstw i opublikowanie go w czasopiśmie naukowych lub na stronie PTZS czy publikacji wydanej przez towarzystwo.

Ukończenie specjalizacji wymaga zdobycia 1000 pkt. edukacyjnych. Poza szkoleniami organizowanymi przez PTZS, punkty można zdobyć dzięki różnym formom aktywności uzyskując ich następującą ilość:

  1. 500 pkt. – otrzymuje kandydat za pracę habilitacyjną z zakresu samobójstw.
  2. 300 pkt. – za pracę doktorską z suicydologii.
  3. 200 pkt. – przyznaje się za:
    • wydanie książki z zakresu suicydologii,
    • jeśli zostaną uruchomione i posiadać będą rekomendację PTZS – ukończenie studiów podyplomowych z suicydologii,
    • ukończenie szkolenia z psychoterapii w ilości min. 600 godzin,
    • ukończenie studiów podyplomowych z psychotraumatologii.
  4. 100 pkt. – za:
    • studia podyplomowe z zakresu interwencji kryzysowej,
    • udokumentowane zainteresowanie lub działanie na polu suicydologii – przed przystąpieniem do towarzystwa,
    • napisanie i wydanie książki z suicydologii ze współautorem,
    • prowadzenie poradni suicydologicznej przez rok lub współpraca z poradnią S (i w procesie certyfikacji, i za każdy kolejny rok – 100 pkt.),
    • pracę mgr. z zakresu samobójstw,
    • posiadanie certyfikatu suicydologa wydanego przez inne stowarzyszenie lub instytucję,
    • inne kompetencje zwieńczone dyplomem – istotne dla udzielania pomocy Pacjentom suicydalnym (np. z zakresu terapii środowiskowej).
  5. 50 pkt. – za:
    • odbyte szkolenia prowadzone przez PTZS (dwudniowe),
    • prowadzenie szkoleń rekomendowanych przez PTZS (dwudniowych),
    • odbyte szkolenia z suicydologii w przeszłości (prowadzone przez autorytety),
    • historię pracy z Pacjentami suicydalnymi w przyjmującej ich rutynowo placówce (jednorazowo),
    • rozdział w książce własnego autorstwa lub pracy zbiorowej na temat samobójstw,
    • artykuł naukowy wydany w czasopiśmie naukowym (samodzielny),
    • współpracę z lokalnymi mediami i informowanie o istnieniu prowadzonej poradni suicydologicznej (jednorazowo),
    • praktykę suicydologiczną pozakliniczną: biegły sądowy, negocjator policyjny, opracowywanie programów prewencyjnych itd. (jednorazowo – wymagane wskazanie wybranej opinii, opisu negocjacji, programu etc.).
  6. 20-25 pkt – za:
    • odbyte szkolenia oferowane przez PTZS (jednodniowe – 25 pkt.),
    • prowadzenie szkoleń z ramienia PTZS (jednodniowych – 25 pkt.),
    • wydanie art. naukowego w czasopiśmie fachowym we współautorstwie (25 pkt.),
    • wydanie art. popularnonaukowego (20 pkt.),
    • prowadzenie poradni suicydologicznej ponad podstawowe 4 godziny – za każde dodatkowe 4 godziny w tygodniu przysługuje 20 pkt. na rok (łącznie w ten sposób można zdobyć 180 pkt za rok – 100 pkt podstawowych i 80 za każdy kolejny dzień pracy w tygodniu),
    • zdobycie funduszy na zwiększenie ilości godzin pracy poradni suicydologicznej (20 pkt. za każdy dzień w skali roku),
    • promowanie poradni suicydologicznej w prasie wojewódzkiej (20 pkt. na rok).
  7. 1-15 pkt – za:
    • wydanie art. naukowego zbiorowego (10 pkt.),
    • współpraca z lokalną prasą i innymi mediami – informowanie o prowadzonej poradni (10 pkt. na rok),
    • prowadzenie: zajęć, pogadanek, treningów itd. wpisujących się w prewencję suicydalną (za każdą godzinę 1 pkt.),
    • inną inicjatywę ocenianą indywidualnie (możliwe uzyskanie większej ilości punktów).

Dodatkowe objaśnienia:

  1. Problematyka samookaleczeń i autodestrukcji będzie traktowana równorzędnie z problematyką samobójstw, jeśli np. pozostaje ona w głównym obszarze zainteresowań naukowych kandydata, publikował on na ten temat, prowadził lub kończył szkolenia itd.
  2. Treść zatwierdzanych i/lub punktowanych przez Zarząd Główny publikacji autora musi być zgodna z misją towarzystwa – promowana jest pomoc psychologiczna (jej decydująca skuteczność wobec Pacjentów suicydalnych została potwierdzona licznymi badaniami naukowymi). Publikacje nie mogą wzmacniać negatywnych zjawisk społecznych, takich jak np. medykalizacja społeczeństwa czy nadawać normatywnym stanom (cierpieniu psychicznemu) psychopatologicznego znaczenia – ujmować go w kategorii chorób lub zaburzeń psychicznych (należy umieć je różnicować). Prace nie mogą mieć odtwórczego charakteru i operować wyłącznie statystyką, chyba że taki mają charakter (np. z epidemiologii).
  3. Obowiązkowa jest dla osób w drodze do certyfikatu współpraca z mediami lokalnymi, głównie gazetami, w których musi się pojawić informacja o bezpłatnych godzinach przyjęć w prowadzonej poradni suicydologicznej. Wzmianka w prasie lokalnej, artykuł lub wywiad z prowadzącym poradnię musi pojawić się dwa razy – co pół roku. Bez tego określony okres prowadzenia poradni będzie niezaliczony. Okres liczymy co pół roku od czasu pojawienia się w prasie lokalnej informacji o poradni. Po tym jak minie pół roku należy ponownie umieścić w gazecie lokalnej odpowiednie informacje.
  4. Na uzyskanie certyfikatu po otwarciu procesu jest 10 lat.
Menu