Poradnię suicydologiczną tworzy członek towarzystwa dobrowolnie. Zatem członkostwo w PTZS nie zobowiązuje do jej prowadzenia.
Podstawową zasadą tworzenia poradni jest fakt, iż powstają one przy istniejących już: placówkach, gabinetach, instytucjach. W ten sposób nie są ponoszone koszty ich uruchomienia. Idzie za tym system rekomendacji, który właściwie jest trzonem idei. Rekomendowana przez PTZS jest osoba, która decyduje się prowadzić poradnię i wskazuje miejsce jej funkcjonowania. Następnie towarzystwo nadaje poradni numer ewidencyjny i umieszcza ją w spisie poradni na swojej stronie internetowej wraz z danymi osoby prowadzącej poradnię i danymi kontaktowymi gabinetu.
Psycholog decydujący się – samodzielnie – na realizację programu PTZS – zapobiegania samobójstwom w Polsce, deklaruje poświęcenie 4 godzin własnego czasu w tygodniu na bezpłatne przyjmowanie Pacjentów suicydalnych we wskazanym przez siebie miejscu. Po wyczerpaniu w tygodniu tych godzin można w ramach poradni suicydologicznej przyjmować Pacjentów odpłatnie (lub w przypadku takiego ich wyboru) – jeśli poradnia prowadzona jest przy prywatnym gabinecie psychologicznym.
W przypadku instytucji chcących przystąpić do programu rzecz wygląda inaczej. Nikt w instytucji nie musi deklarować 4 godzin pracy w tygodniu, lecz poradnia suicydologiczna uruchomiona przy instytucji musi funkcjonować przynajmniej 4 godziny w tygodniu. Zatem jeśli zdecyduje się ją prowadzić dwóch współpracowników danej instytucji, powinni oni poświęcić minimalnie 2 godziny własnego czasu. Analogicznie, jeśli jest ich czterech, wystarczy deklaracja jednej godziny w tygodniu – lub innej ilości zależnej od chęci zaangażowania się (wszyscy współpracownicy muszą być członkami PTZS). Osoby z danej instytucji chcące przyłączyć się do programu wyłaniają spośród siebie kierownika poradni suicydologicznej, który będzie koordynował jej pracę. Należy jednak pamiętać, że specjaliści starający się o certyfikat suicydologa klinicznego muszą przyjmować Pacjentów przez rok w ilości 4 godzin tygodniowo (mniejsza ilość godzin nie jest liczona). Stanowi to swoisty rodzaj stażu, który w rocznym przeliczeniu poświęconych godzin daje nieco ponad miesiąc czasu – zdobywania doświadczenia w pracy z Pacjentami suicydalnymi. Zespół poradni suicydologicznej przy instytucji zapewnia sobie również koleżeńskie superwizje.
Uprawnienia do – samodzielnego – uruchamiania poradni suicydologicznych posiadają wyłącznie psycholodzy, którzy praktykują w zawodzie przynajmniej pięć lat (w przypadku współpracy psychologa z istniejącą już poradnią staż ten nie jest wymagany). Fakt, iż jedynie przedstawiciele tego zawodu mogą – samodzielnie – prowadzić i nadzorować pracę poradni wynika z rodzaju świadczonej pomocy – psychologicznej w sytuacjach kryzysu. Tym samym poradnie wpisują się w pracę znanych już ośrodków interwencji kryzysowej, lecz są ukierunkowane na udzielanie pomocy izolowanej grupie Pacjentów. Poradnię suicydologiczną przy prywatnym gabinecie lub instytucji może również uruchomić psychoterapeuta o innym wykształceniu (posiadający 10 lat doświadczenia w psychoterapii) – lecz psycholog musi być częścią zespołu. W takim przypadku również deklaracja godzin pracy nie musi zamykać się w 4 dla każdego specjalisty, ale dawać taką sumę łącznie.
Poradnie suicydologiczne świadczą pomoc kompleksową. Oznacza to, iż w przeciwieństwie do klasycznych ośrodków interwencji, poza pomocą w kryzysie zajmują się również leczeniem ambulatoryjnym stanów, które są skojarzone z tendencjami samobójczymi. Po interwencji Pacjent zatem może być nadal prowadzony w poradni do czasu, aż jego leczenie dobiegnie końca.
Z powyższego wynika również fakt, iż każda poradnia suicydologiczna, w miarę swoich możliwości, współpracuje z psychiatrą i psychoterapeutą (jeśli nie jest nim prowadzący poradnię psycholog). Element ten pozwala właśnie na świadczenie opieki postinterwencyjnej.
Ponadto ideą PTZS jest zrzeszanie się psychologów i innych specjalistów w jednej poradni. Przy otwartości kierownika poradni w tym względzie, jeśli jest ona prowadzona przy prywatnym gabinecie, może on zaprosić do współpracy innych, zaprzyjaźnionych specjalistów. Zwiększenie w ten sposób ilości godzin pracy poradni suicydologicznej może mieć szczególne znaczenie w dużych miastach.
Warto zaznaczyć, że poradnia suicydologiczna może zdobywać środki finansowe na swoją działalność z różnych źródeł: samorządowych, unijnych, pomocy społecznej. Kierownik poradni reprezentuje w tym względzie Polskie Towarzystwo Zapobiegania Samobójstwom przed innymi instytucjami i osobami, i ma jego pełne wsparcie.
Pełne szczegóły i zasady tworzenia oraz prowadzenia poradni wyjaśnia paragraf 12 statutu PTZS – STATUT